اگر عصر حاضر را «عصر شبکه ها و رسانه های اجتماعی» بنامیم گزافه نگفته ایم. روزی نیست که یک استارت آپ جدید با ایده ای نو در این زمینه ظهور نکند و پله های ترقی را دو تا یکی طی ننماید. فیسبوک از مرز یک میلیارد کاربر گذشته و هدف «هر انسان یک حساب فیسبوک» را در سر می پروراند. توییتر، پینترست، مای اسپیس، لینکد این و ده ها شبکه جهانی و محلی دیگر یک هدف اصلی را دنبال می کنند و آن جذب کاربر بیشتر البته متناسب با حوزه فعالیت خود. اما مسئله ای که نباید از آن غافل شد این است که هرچه جمعیت [افسار گسیخته و بدون آموزش فرهنگی صحیح] افزایش بیابد خواه نا خواه آمار کنش های مجرمانه نیز زیاد می شود. البته طبعاً هرچند نه در محتوا ولی شکل بزهکاری در فضای واقعی با فضای مجازی تفاوت می کند. هرزنامه ها که به رایانامه های (E.mail) ناخواسته و با اهداف نادرست گفته می شود دوران اوجی داشتند که دیگر سپری شده.
اگر یادتان باشد تا چند سال پیش، ثبت نام در اغلب وبگاه ها مصادف بود با سرازیر شدن انبوه رایانامه های تبلیغاتی، آنچنان که گاهی عنان کار از دست خارج می شد و کاربر ناگزیر از تعویض نشانی رایانامه خود بود. حالا مثل اینکه قانون پایستگی اینشتین در مورد هرزنامه ها هم صحت داشته و توانسته اند در قالبی جدید ظهور کنند: پدیده ای به نام «هرزنامه رسانه اجتماعی.» بنابر آخرین آمارها نه تنها شاهد هیچ نشانه ای از کاهش چنین هرزنوشته هایی نیستیم که روند رو به رشد آنها حاکی از اقبال بیش از پیش هرز فرستان (Spammer) است. وقتی هرزنویسی در فیسبوک به تجارتی ۲۰۰ میلیون دلاری تبدیل شده باشد حدس زدن علت این رویکرد چندان سخت به نظر نمی رسد، تازه این فقط یکی از ۲۳ شبکه اجتماعی بزرگ است و اغلب هرزفرستانِ حرفه ای همه آنها را مورد حمله قرار می دهند. بر اساس آمارها هرزنامه ها در شبکه های اجتماعی از ابتدای امسال ۳۵۵ درصد رشد داشته اند و این یعنی با مشکلی فزاینده مواجهیم. در تحلیل های آماری مشخص شده که هرز اپ ها از عوامل کمک کننده به این مسئله هستند؛ ۵ درصد از همه اپ های اجتماعی به عنوان هرز اپ دسته بندی می شوند که شامل مواردی چون ربات های اجتماعی، حساب های تقلبی و like دزدان (کسانی که برای Like خوردن بیشتر در فیسبوک فعالیت می کنند) است. بدتر اینکه کاربران عملاً امکان خاصی برای برخورد با چنین هرزنامه هایی ندارند و بالاخره در دام یکی از آنها می افتند؛ و باز اگر به آمارها استناد کنیم، از هر ۲۱ پیام شبکه های بزرگ اجتماعی -شامل فیسبوک، یوتیوب، گوگل پلاس و توییتر- یکی در دسته «محتوای خطرناک» قرار می گیرد. اما مسئله جدی تر این است که از هر ۲۰۰ پیام شبکه اجتماعی یکی بسیار خطرناک است. به غیر از محتواهای مربوط به بزرگ سالان، در خیلی از آنها بدافزار هم یافت می شود؛ حدود ۱۵ درصد از هرزنامه های شبکه های اجتماعی (در قالب پیام و هرچیز دیگر) شامل URLهایی (نشانی وب) می شوند که کاربر را به منابع خطرناک هدایت می کنند. این وسط تنها مصرف کننده نهایی که هدف این هرزنامه ها قرار می گیرد متضرر نمی شود، قطعاً صاحبان رسانه های اجتماعی هم به این وسیله برند خود را در خطر می ببیند -انتظار می رود تجارت تبلیغات در شبکه های اجتماعی امسال (میلادی) به رقم ۷ میلیارد دلار برسد- شیوع هرزنامه ها نه فقط موجب سوء استفاده از کاربران می شود بلکه می تواند به شدت به وجهه شبکه های اجتماعی که تمام تلاش خود را برای جلب اعتماد مردم می کنند آسیب بزند. به هر روی این پدیده ای ست که تازه وارد دوران رشد خود شده و به نظر می رسد حالا حالاها قصد رخت بر بستن داشته باشد. چیزی که برای ما کاربران اهمیت دارد خلاصی از شر آنها یا حداقل مواجهه با هرزنامه هاست. دقت در عضویت در گروه ها و صفحه های اجتماعی می تواند عامل موثری در کاهش دریافت هرزنامه های این شبکه ها باشد. شما چه راهکارهایی را پیشنهاد می دهید؟
منبع : نگهبان
