رکن چهارم – هرروز شاهد گسترش استفاده از ربات‌های پرنده هستیم و این بار ساخت پهپادی که می‌تواند جان انسان‌ها را نجات دهد.
با توجه به مزیت‌های استفاده از پهپادها ازجمله سرعت‌بالای عملیاتی شدن آن‌ها، در آینده‌ای نه‌چندان دور شاهد آن خواهیم بود که برای نجات جان انسان‌ها به پرواز درمی‌آیند.
در اوایل دوره‌ی ظهور پهپادها مهندسان همواره به فکر به‌کارگیری آن در امر امداد و نجات بوده‌اند و در همان دوره به موفقیت‌هایی نیز دست پیدا کردند، قابلیت حمل اجسام به‌واسطه کوادروتورها این امکان را فراهم ساخت تا در شرایط بحرانی و عدم دسترسی به افراد نیازمند، لوازم ضروری و کمک‌های اولیه را در دسترس آن‌ها قرار دهیم. برای مثال فرض کنید گروهی آسیب‌دیده در برف زمین‌گیر شده‌اند و می‌توانیم قبل از رسیدن نیروهای امدادی آب، مواد غذایی و دارو را در کمترین زمان در اختیار آن‌ها قرار دهیم. مورداشاره شده را می‌توان اولین استفاده این فناوری در امداد نجات نام برد.
بعد از گذشت مدتی و با پیشرفت سیستم‌های کنترلی پهپادها، شاهد محصول کمپانی DPI بودیم. این هواپیمای بدون سرنشین که DP-14 نام دارد که قابلیت حمل ۲۰۰ کیلوگرم وزن را به مدت دو ساعت دارد و این بازه‌ی زمانی در حالت بارگذاری کمتر و سوخت بیشتر افزایش پیدا خواهد کرد. سیستم کنترل خودکار این پرنده از الگوریتم‌های پیچیده‌ای برای هدایت این پرنده استفاده می‌کند و این موضوع کار را برای خلبان آن راحت می‌کند به‌طوری‌که یک شخص همزمان می‌تواند چندین پهپاد را کنترل کند. این پهپاد که بیشتر با رویکردی نظامی ساخته‌شده است این امکان را دارد تا مصدوم در فضای داخلی پرنده قرار گیرد و در کمترین زمان ممکن به مراکز درمانی منتقل شود.
به‌هرحال موفقیت یا عدم موفقیت DP-14 این باور را به وجود آورد که می‌توان از دِرون ها در نقش آمبولانس‌های هوایی استفاده کرد. در جدیدترین طرح مفهومی از آمبولانس هوایی شاهد یک کوادکوپتر هستیم که قابلیت هدایت از طریق GPS و خلبان یا ترکیبی از هردو را دارد. این پرنده به‌گونه‌ای طراحی‌شده است تا بتواند در کمترین فضاها فرود خود را انجام دهد و در سریع‌ترین زمان ممکن فرایند انتقال مصدوم را انجام دهد. شرکت طراح، این ادعا را دارد که باوجوداینکه ساخت محصولشان هزینه‌ی میلیون دلاری دارد اما باز چندین برابر از هلیکوپترهای اورژانس ارزان‌تر تمام می‌شود.
طرح آمبولانس هوایی فعلاً در حد یک طراحی مفهومی بوده است و به برنامه‌ی ساخت و تجاری‌سازی آن اشاره نشده است. اما با توجه به پیشرفت عرصه بدون سرنشین‌ها و ساخت تاکسی‌های هوایی مانند Ehang 184 پتانسیل ساخت و کاربردی شدن آن وجود دارد و باید دید کمپانی خاطی تا چه حد در اجرای ایده‌ی خود مصمم است.
منبع : سایبربان
