کمیته رکن چهارم – شبکه خصوصی مجازی که ما به عنوان VPN میشناسیم، کلیه ترافیک اینترنتی ما را رمزگذاری کرده و آن را به سرور VPN ارسال می کند. درکل این فرآیندها تمامی ارسال ها و دریافت ها از طریق سرور VPN صورت می گیرد.
به عنوان مثال فرض کنیم شما در انگلستان زندگی می کنید و می خواهید به یک سرور VPN واقع در ایالات متحده وصل شوید. پس از اتصال به سرور وی پی ان می خواهید به سایت هایی مانند Facebook و Google دسترسی پیدا کنید. در این حالت ترافیک وب شما از طریق اتصال رمزگذاری شده به سرور VPN بر روی بستر اینترنت ارسال می شود. اپراتور شبکه محلی شما، یا همان ISP نمی تواند به دلیل فرآیند رمزگذاری تشخیص بدهد که شما به Google یا Facebook وصل شده اید.
آنها فقط اتصال رمزگذاری شده ای را می بینند که به یک آدرس IP در ایالات متحده تبادل ارتباط دارد و از طرفی، فیس بوک و گوگل نیز شما را به عنوان فردی که در ایالات متحده حضور دارد می بینند.
کاربران اینترنتی در جهان به دلایل مختلفی از VPN استفاده می کنند. یک VPN به طور موثر تاریخچه مرور اینترنتی شما را از ISP پنهان نگه می دارد.
به عنوان مثال، اگر شما در کشوری زندگی می کنید که استفاده از اینترنت ممنوع یا محدود باشد. VPN به شما این امکان را می دهد تا سانسورهای داخلی را دور زده و به هر روشی که می خواهید بدون اعمال محدودیت به فضای کامل اینترنت دسترسی داشته باشید.
همچنین، VPN به شما این امکان را می دهد با خیال راحت از شبکه های Wi-Fi رایگان استفاده کنید بدون اینکه خطری متوجه شما بشود و یا داده های حساس شما به خطر بیفتد. تمامی این مواردی که گفته شد به نفع کاربر و امنیت کاربران در فضای اینترنتی است اما باید در نظر داشت که چگونه می توان به اپراتور VPN اعتماد کرد ؟
یک VPN در واقع مانع از جاسوسی ISP یا ارائه دهنده Wi-Fi های عمومی در مرور اینترنتی شما می شود. اما این امر نمیتواند مانع هشدار نسبت به اپراتور سرور VPN شود و این مسئله را نادیده بگیریم.
آیا واقعا استفاده از VPN رایگان نا امن است ؟
بله! درست شنیدید استفاده از VPN رایگان بطور قابل توجهی نا امن است. آنها نه تنها حریم خصوصی آنلاین شما را به خطر می اندازند بلکه می توانند هکرها را قادر به سرقت داده های شما و فروش اطلاعات در انجمن های زیرزمینی کنند.
برای پاسخ به سؤالات خود قسمت باقی مانده از مقاله را بخوانید.
آیا ارائه دهندگان خدمات رایگان VPN قابل اعتماد هستند؟
خیر! VPN های رایگان به هیچ وجه ایمن نیستند زیرا می توانند سوابق مطالب شما را ثبت کرده و نگه داری کنند.
آنها ممکن است انواع اطلاعات خصوصی مانند آدرس IP شما، نوع خدمات مورد استفاده شما، وب سایت هایی را که بازدید می کنید و … را ردیابی کنند. در واقعیت هر آنچه را که از یک VPN رایگان می خواهید می توانید به دست آورید ولی در واقع اطلاعات خود را در اختیار اشخاص خاصی قرار می دهید.
تحقیقات نشان می دهد که ۸۴٪ ارائه دهندگان خدمات رایگان VPN فعالیتهای کاربران خود را در اختیار درخواست کنندگان قرار می دهند. ۷۵٪ از آنها از کتابخانه های ردیابی کاربران استفاده می کنند و ۳۸٪ برنامه های VPN موجود از سرویس های رایگان دارای بدافزار هستند.
در سال ۲۰۱۷، تحقیقاتی در آزمایشگاه های Metric انجام گرفت و به این موضوع پرداخته شد. این مطالعات نشان داد که اکثر برنامه های VPN رایگان لینک های مشکوکی دارند. ۸۶٪ از این VPN های رایگان سیاست های حفظ حریم خصوصی مورد اطمینان کاربر و استانداردهای لازمه را دارا بودند ولی در آزمایشات خلاف آن به اثبات رسید.
چهار دلیل برای عدم استفاده از VPN های رایگان
انتخاب VPN مناسب برای نیازهای شما کمی دشوار است اما اگر من به عنوان یک متخصص امنیت سایبری کارهای خود را با یک VPN رایگان انجام بدم این کار برایم بسیار دلهره آور و پر استرس خواهد بود. موارد ذکر شده در زیر چهار دلیل اصلی برای عدم استفاده از VPN رایگان است.
۱٫ عدم شفافیت
ارائه دهندگان خدمات VPN برای محافظت از داده های کاربران به سخت افزارهای پیشرفته و علم تخصص گرایانه نیاز دارند. به عبارت دیگر، آنها برای تأمین امنیت حریم شخصی خود و مشتریان نیاز به تامین بودجه کافی دارند. هنگامی که شما هیچ هزینه ای در قبال استفاده از سرویس وی پی ان پرداخت نمی کنید، چگونه می توانید انتظار داشته باشید که آنها امنیت داده های شما را حفظ کنند؟
VPN های رایگان اغلب داده ها را با اشخاص خاصی به اشتراک می گذارند که آنها بودجه کافی برای اداره این سرویس ها را تامین می کنند . فقدان شفافیت و سیاست مشکوک در مورد حریم خصوصی در قبال کاربران می تواند بسیار آسیب پذیر باشد.
۲٫ Buffering and Buffering
یکی از مهمترین دلایل اساسی کاربرانی که به سمت استفاده از VPN می روند، دسترسی به سرویس های مختلف و خدمات اشتراکی مورد علاقه خود که به عنوان نمونه میتوان like Netflix, HBO و Hulu را نام برد. مخصوصاً هنگام سفر به کشورهایی که دسترسی به چنین خدمات ممنوع است.
برخی از VPN های رایگان پهنای باند شما را برای قانونی کردن فعالیت های خود یا اشخاص خاص می فروشند. یا به عبارتی از پهنای باند شما برای اعمال خرابکارانه استفاده میکنند. مشهورترین پرونده وی پی ان مربوط به Hola VPN بود. این سرویس VPN در سال ۲۰۱۵ به دلیل سرقت پهنای باند کاربر متهم شد.
۳٫ ورود بدافزار به سیستم شما
یک گزارش منتشر شده نشان داده که بیش از ۳۸٪ از سرویس های رایگان VPN حاوی بدافزار هستند. اگر کاربران به آنها متصل شوند احتمال ابتلا به بدافزار در سیستم بسیار زیاد است.
تمامی موارد گفته شده در مورد VPN رایگان را هم میتوان به VPN هایی که از کاربر هزینه دریافت میکنند “در مقیاس خیلی کمتر” نسبت داد
۴٫ فروش اطلاعات کاربران
با شروع استفاده از VPN، شرکت مربوطه متعهد می شود تمامی داده ها و اطلاعات ضروری شما را محافظت کرده و به صورت ناشناس نگهداری کند. ولی در واقعیت آنها به شما دروغ می گویند. آنچه که کاربران جستجو می کنند کاملا در سرور VPN ثبت و طبقه بندی میشود سپس به اشخاصی که تمایل به اطلاعات جامع کاربران اینترنتی دارند فروخته میشود. (تامین بودجه سرور)
در صورتی که کاربر مربوطه از وب سایت های رمزگذاری نشده “HTTP” بازدید کند، ارائه دهنده خدمات VPN می تواند محتوای کامل صفحات را مشاهده ، داده ها را جمع آوری و به اشخاص خاص بفروشد.
منبع: ایران سایبر
