کمیته رکن چهارم – دانشمندان نسبت به تاثیرات جانبی بمب های اتمی روی عملکرد زیرساخت های سایبری نگران هستند.
در خوش بینانه ترین حالت جریان دیپلماتیک، در آینده ی نزدیک باید اجلاسی بین رهبران کره ی شمالی و آمریکا برگزار گردد. کارشناسان مدعی هستند ترامپ حق دارد جلوی فعالیت های هسته ای کره شمالی را بگیرد.
البته با توجه به سیاست های کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی، به نظر می رسد نتوان وی را به کنار گذاشتن تجهیزات هسته ای وادار کرد.
موضوع نگران کننده تنها بمب های هسته ای موجود در کره ی شمالی نیست؛ بلکه این کشور تنها با شلیک دو موشک که برد آنها همه ی آمریکا را پوشش می دهد، قابلیت ایجاد و انتشار انرژی مخربی را به نام پالس الکترومغناطیس (EMP) دارد. البته در حالی که این تاثیر به علت عدم امکان آزمایش آن در ابعاد واقعی اثبات نشده است، این خطر را باید از جانب کشور مذکور جدی گرفت.
پتانسیل تخریب:
یک انفجار کوچک قدرت ایجاد شوکی الکترومغناطیسی را دارد که قابلیت تخریب هر چیزی از تلفن هوشمند تا همه ی زیرساخت های برق آمریکا را فراهم می آورد. برای درک بهتر می توان هزاران رعد و برق را تصور کرد که به همه ی خانه ها و ساختمان های اداری و تجاری برخورد می کند.
انفجار سلاح های هسته ای با ارتفاع بالا یا رویدادهای خورشیدی بزرگ، با تولید شوکی به نام «E1» همراه است. پالسی کوتاه که به طور خاص برای سامانه های کنترل نظارت و مالکیت داده مخرب محسوب می شود. دنیایی که به این گونه سامانه های اسکادا، شامل تاسیسات تولیدی، تصفیه ی آب، تهویه مطلوب و بسیاری موارد دیگر وابسته است.
بلافاصله بعد از E1، انفجار E2 رخ می دهد که دارای اندازه ی کوچکتری بوده و احتمالا در بازه ی زمانی میکروثانیه رخ می دهد. با وجود این E2 نیز می تواند خسارت های قابل توجهی را وارد کند؛ زیرا بسیاری از سامانه های حفاظتی در هنگام موج اول از میان رفته اند.
بعد از E2، انفجار E3 رخ خواهد داد که بسیار طولانی بوده و چندین دقیقه به طول می انجامد. در این سطح برای مثال با نابودی ایستگاه های فرعی سراسر کشور زیرساخت های شبکه ی برق نابود می شوند. انفجارهای E1 و E3 بزرگترین نگرانی ها را ایجاد می کنند. این دو موج با همدیگر می توانند بخش عظیمی از کشور را به مدت چندین هفته، ماه یا حتی تا دو سال از نیروی برق محروم کنند.
احتمال رخ دادن سناریوی مطرح شده چقدر است؟
ایده ی استفاده ی یک گروه تروریستیر، یا ملتی متخاصم، از انفجار پالس الکترومغناطیسی توسط جوامع علمی و دولتی مورد بررسی قرار گرفته است؛ اما هیچ یک از آنها در مورد میزان تاثیر وارده، توافق ندارند.
تعدادی از تحلیلگران بر این باوراند که پالس الکترومغناطیسی، مشابه آن چیزی که در رمان «یک ثانیه بعد۱» گفته شده است، آخرالزمان را به وجود نمی آورد. عده ای نیز معتقدند با توجه به نیروی هسته ای این کشور بعید به نظر می رسد دولت یا گروهی تروریستی بخواهد به آن حمله کند.
شاید افراد شکاک درست گفته باشند؛ اما آیا می توان با با توجه به قدرت ویرانگر پالس الکترومغناطیس، از فرصت ایجاد شده استفاده کرد؟ به نظر می رسد حتی اگر کره ی شمالی به فناوری بالا دسترسی نداشته باشد، به زودی به آن دست خواهد یافت. همین موضوع یکی از دلایلی است که انجام مذاکرات یاد شده را سخت تر می کند.
گزینه های نظامی:
همزمان با انجام مذاکرات، آمریکا برای ایجاد سطح بالاتری از امنیت می تواند از گزینه های نظامی استفاده کند.
اول و مهم تر از همه، آمریکا امکان مقاوم تر کردن سامانه های کلیدی خود را دارد. این کار را می توان از موشک های بالستیک بین قاره ای و دیگر سلاح های راهبرد هسته ای شروع کرد. سپس نوبت به زیرساخت های حیاتی مانند شبکه ی برق، تصفیه خانه ی آب، سامانه حمل و نقل، مالی، شبکه پزشکی و دیگر موارد می شود. این بخش میلیاردها دلار هزینه (احتمالا نه تریلیون ها) به دنبال خواهد داشت. این اقدامات نه تنها آمریکا را در برابر سلاح های هسته ای و تاثیر پالس های الکترومغناطیسی آن حفظ می کند؛ بلکه این کشور در برابر طوفان های عظیم خورشیدی که هر یک یا دو قرن یک بار رخ می دهد نیز محافظت می شود.
دوم: ارتش باید توان دفاع موشک بالستیک خود را در برابر حملاتی که از پالس الکترومغناطیس استفاده می کنند، افزایش دهد. این اقدام بیش از هر چیز شامل رهگیری زمینی حملات از قطب شمال می شود، مسیری که کشورهایی مانند کره ی شمالی و ایران می توانند از آن برای حمله استفاده کنند. نیروی دریایی نیز باید روی تجهیز ناوشکن های خود به سامانه «آگیس۲» (Aegis) چاره ای بیندیشد تا بتواند تاثیر یورش ها را کاهش دهد.
سوم: آمریکا باید سامانه های پیشرفته ای را ایجاد کند تا بتواند با استفاده از ابزارهای غیر جنبشی با موشکل های برد بالا مقابله کند. سلاح های لیزری که قابل استقرار در فضا یا هواپیما هستند، سیستم های سایبری که قابلیت غیر فعال کردن موشک پیش از پرتاب یا شلیک توسط هواپیما را دارند و جمر های الکترونیکی که قابلیت مقابله با موشک های کروز سامانه های پالس الکترومغناطیس را دارند، از جمله ی این تجهیزات پیشرفته به شمار می آیند.
در نهایت باید روی اطلاعات و سامانه های هشدار دهنده ی اولیه که معمولا در فضا مستقر می شوند، تمرکز کرد. این ابزارها قابلیت شناسایی فعالیت های آماده سازی، پرتاب و ردیابی تهدیداتی که نزدیک می شوند را دارند. بخشی از این اقدامات شامل مقاوم تر کردن سامانه ها در برابر حملات سایبری است.
- یک ثانیه بعد (One Second After) نام رمانی است که در سال ۲۰۱۱ منتشر شد. داستان این رمان به شیوه ی نابودی آمریکا از طریق شیوه ای مشابه مطلب بالا اشاره دارد.
- آگیس (Aegis combat systems) نام نوعی سامانه ی رایانه ی قدرتمند و فناوری راداری مورد استفاده نیروی دریایی است که توسط لاکهید مارتین تولید می شود. وظیفه ی این سامانه ردیابی دشمن و هدایت سلاح ها برای نابودی اهداف شناسایی شده است.
منبع : سایبربان
