کمیته رکن چهارم – افزایش ابزارهای متصل به اینترنت، مدیریت آنها را سخت تر کرده، تهدیدات امنیتی را افزایش می دهد
به نقل از «securitybrief»؛ تا سال ۲۰۲۰ بیش از ۲۰ میلیون دستگاه مهار نشده درشبکه وجود خواهد داشت که عمدتا از دسته اینترنت اشیاء هستند. فقط ۱۰ درصد این ابزارها از طریق محصولات امنیتی سنتی قابل مدیریت هستند.
افزایش سرسام آور دستگاه ها موج تازه ای از مخاطرات شغلی را ایجاد می کند که با حملات سایبری و آسیب به هزینه ها و اعتبارات همراه است.
بر طبق گزارش فوراسکات (forescout)، مشاغل باید دید خود را در زمینه آنچه در شبکه در حال روی دادن است را بهبود بخشند تا قادر باشند به تهدیدات سریعتر واکنش نشان دهند.
استیو رد من (Stave Redman) ، مدیر بازار یابی فوراسکات اظهارداشت:
مشاغل برای مقابله با حجم مخاطرات امنیتی نیاز به بهبود چشم انداز بی وقفه، ارزیابی دقیق آسیب پذیری و عملکرد خودکار دارند.
رد من ادامه داد:
مدیریت امنیت شبکه و نقطه پایانی برای افراد به مسئله ای پیچیده تبدیل شده است. مشاغل باید به طور خودکار عمل کنند. برای این کار باید بهترین راه حل امنیتی را برگزینند که به آسانی با واسط های برنامه نویسی کاربردی (API) استاندارد شده، ادغام شوند.
بنگاه ها باید قابلیت نظارت را برای هر دستگاهی که یک آدرس IP اختصاصی دارد، فراهم کنند. همچنین باید به دنبال راه اندازی یک بستر امنیتی باشند که داده های متنی را ارائه می دهد و اطلاعات را برای تعیین سیاست هایی در مورد نحوه مدیریت دستگاه ها در شبکه، ارزیابی می کند.
به طور خلاصه مشاغل باید بدانند چه نوع دستگاهی به شبکه دسترسی دارد، مالک آن کیست، کجا و چگونه متصل شده، دارای چه معیارهای امنیتی است؟
به گفته ی مدیر بازار یابی فوراسکات:
راه حل های بدون عامل بهتر از آنهایی که به عامل وابسته اند، عمل می کنند؛ زیرا بسیاری ازدستگاه های پایانی نمی توانند از آنها استفاده کنند بهره ببرند. به علاوه می توانند نادرست پیکر بندی شده یا قابلیت به کار گیری در دستگاه ها را نداشته باشند؛ بنابراین همیشه یک خلاء پدیداری وجود خواهد داشت .یک رویکرد خودکار که دید کامل را در هر دستگاهی فراهم آورد، تنها روش مدیریت آسیب پذیری است.
همچنین کسب و کارها باید به دنبال راه حل هایی برای طبقه بندی نقاط پایانی به طور جداگانه باشند و سپس سیاست های مناسبی برای هر یک قرار دهند.
وی ادامه داد:
ابزارهای امنیتی باید با یکدیگر در تعامل باشند، تا زیر سیستم ها را حذف کنند. انجام این کار سرمایه گذاری های موجود در مسئله امنیت را به حداکثر می رساند. یک فروشنده ی امنیتی نمی تواند به طور کامل نیازهای یک سازمان را به صورت پایان به پایان پوشش دهد؛ بنابراین اگر قرار دادن بهترین نوع رویکرد اجتناب ناپذیر است، باید بهترین عملکرد را از هرروشی برای حل مشکل انتخاب گردد. هنگامی که این اتفاق بیفتد نتیجه بسیار با ارزش تر از مجموع قطعات آن خواهد بود.
فوراسکات بیان کرد:
مشاغل باید بازنگری کل پروژه های امنیتی را در صدر کار خود قرار دهند که عملکرد درونی را مورد بررسی قرار داده و دریابند چه مشکلاتی را می توان برطرف کرد. این امر فروشندگان را به ادغام و همکاری ترغیب می کند.
ردمن در پایان افزود:
پدیداری و خودکارسازی کلیدهای اصلی هستند. مشاغل نیاز به راه حلی جهت شفافیت کامل اتفاقاتی که در شبکه در جریان است، ارزیابی زمان واقعی به آسیب پذیری ها، کاهش خطرات و رفع آنها را به کمک اسکن خودکار دستگاه ها داردند. هنگامی که اینگونه شود مشاغل بدون هراس از روبه رو شدن با مخاطرات امنیتی می توانند دستگاه ها را به شبکه متصل سازند.
منبع : سایبربان
