کمیته رکن چهارم – نیروی هوایی آمریکا در طی چند روز آینده، اولین ماهواره از صورت فلکی نسل سوم موقعیتیاب جغرافیایی را به فضا پرتاب میکند.
به نقل از «airforcetimes»؛ نیروی هوایی آمریکا بعد از ماهها تأخیر، قصد دارد اولین ماهواره از نسل سوم موقعیتیاب جغرافیایی (GPS III) را در طی چند روز آینده به فضا پرتاب کند. این ماهوارهها از دقت، امنیت و تطبیقپذیری بیشتری برخوردار هستند. با وجود این حسابرسهای دولتی توضیح دادند، تعدادی از ویژگیهای اصلی این فناوری تا پیش از سال ۲۰۲۲ در دسترس قرار نمیگیرند؛ زیرا در زمینههایی مانند توسعه برنامه و سامانه کنترل زمینی جدید برای ماهوارهها مشکلاتی وجود دارد.
ماهوارهی یاد شده، تنها یکی از ۳۲ سخت افزاری است که به عنوان زیرساخت نسل سوم موقعیتیاب جغرافیایی جایگزین نمونههای قدیمی خواهد شد. وظیفهی ساخت تعدادی از ماهوارهها را لاکهید مارتین در خارج از دنور بر عهده داشت.
در حال حاضر موقعیتیاب جغرافیایی کاربردهای غیرنظامی گستردهای مانند مسیریابی تا مُهر زمانی در تراکنشهای بانکی را ارائه میدهد. نیروی هوایی آمریکا تخمین میزند، ۴ میلیارد نفر در سراسر جهان از این سامانه بهره میبرند. با وجود این لازم به ذکر است که این فناوری توسط ارتش آمریکا ایجاد شده و طراحی، راهاندازی و مدیریت سیستم آن همچنان بر عهدهی این ارگان نظامی است. نیروی هوایی هماکنون از پایگاه نیروی هوایی شریور (Schriever Air Force Base)، کنترل صورت فلکی متشکل از ۳۱ ماهوارهی موقعیتیاب جغرافیایی را در اختیار دارد.
ماهوارههای نسل سوم در مقایسه با نمونههای گذشته، از سیگنالهای نظامی قدرتمندترین بهره میبرند که به سختی مختل خواهند شد. پس از این که نروژ، روسیه را به مختلف کردن سیگنالهای موقعیتیاب جغرافیایی در طول برگزاری رزمایش ناتو در پاییز ۲۰۱۸ متهم کرد، ضرورت این بهبود بیشتر از گذشته مشخص شد.
به علاوه نسل سوم، سیگنال غیرنظامی جدیدی را ارائه میدهد که با ماهوارههای مسیریابی دیگر کشورها مانند سامانه گالیله (Galileo) اتحادیه اروپا سازگار است. در نتیجه گیرندههای غیرنظامی قادر به دریافت سیگنال جدید خواهند بود و از دقت بیشتری برخوردار هستند.
چیپ اشنفلدر (Chip Eschenfelder)، سخنگوی لاکهید مارتین گفت:
اگر تلفن شما ماهوارهها را جستجو میکند، هر چه بیشتر مشاهده کند، به صورت دقیقتری میتواند محل را مشخص کند.
این انتظار وجود دارد که نسل جدید ماهوارههای موقعیتیاب جغرافیایی، موقعیت مکانی را ۳ برابر دقیقتر از نمونههای فعلی ارائه بدهد.
گلن گیبون (Glen Gibbons)، مؤسس و سردبیر سابق مجله و وبگاه «Inside GNSS» توضیح داد، دقت گیرندههای غیرنظامی فعلی با توجه به شرایط بین ۳ تا ۱۰ متر متغیر است. در مقابل نسل جدید با توجه به شرایط دقت ۱ تا ۳ متر را برای ماهوارههای غیرنظامی ارائه میدهد. این دقت در گیرندههای نظامی بهتر نیز میشود.
کریستینا چاپلین (Cristina Chaplain)، شخصی که موقعیتیاب جغرافیایی و دیگر برنامهها را برای دیوان محاسبات آمریکا پیگیری میکند، اظهار داشت، تعدادی از جنبههای اصلی و مقاومت در اختلال سیگنالها نظامی تا پیش از سال ۲۰۲۲ یا ۲۰۲۳ و آماده شدن سامانههای کنترل جدید و پیچیدهی مورد نیاز، در دسترس نخواهند بود. به علاوه فرکانس غیرنظامی جدیدی نیز تا زمان راهاندازی سیستم یاد شده در دسترس نیستند.
هزینهی تمام شده برای هر یک از ۱۰ ماهوارهی اول ۵۷۷ میلیون بوده، ۶ درصد از بیشتر از مبلغ پیشبینیشده در سال ۲۰۰۸ است.
نیروی هوایی آمریکا پیشبینی میکند تکمیل ۲۲ ماهوارهی باقیمانده به بودجهای ۷٫۲ میلیارد دلاری نیاز دارد؛ اما هزینه تخمین زده شده دیوان محاسبات ۱۲ میلیارد دلار اعلام شد.
اولین ماهوارهی نسل سوم ۲٫۵ سال دیرتر از برنامهی زمانبندی، آماده شد. این مسئله به علت تأخیر در تحویل اجزا کلیدی، بررسی مجدد دیگر اجزا و تصمیم نیروی هوایی برای استفاده از فالکون ۹ (Falcon 9) به وجود آمد.
سامانه کنترل زمینی جدید، «OCX» نام دارد. این سیستم توسط ریتیون توسعه پیدا میکند. ساخت این سامانه ۴ سال از برنامه عقبمانده و پیشبینی میشود ۲٫۵ میلیارد دلار از بودجه اولیه (۳٫۷ میلیارد دلار) هزینهی بیشتری را به خود اختصاص دهد.
چاپلین اشاره کرد، وزارت دفاع آمریکا در تلاش است، از پشتیبانی استانداردهای امنیت سایبری توسط OCX اطمینان حاصل کند. یک بررسی نشان میدهد دولت و ریتیون هر ۲ در پیشبرد برنامه ضعیف عمل میکنند.
بیل سالیوان (Bill Sullivan)، معاون مدیر ریتیون در سامانه OCX گفت:
این شرکت موفق شد بر مشکلات امنیت سایبری غلبه کند.
سالیوان بیان کرد، ریتیون سیستم یاد شده را در ژوئن سال ۲۰۲۱ به نیروی هوایی تحویل خواهد داد.
در حالی که ماهوارهی اول، آمادهی پرتاب از کیپ کاناورال ایالت فلوریدا است، دومین نمونهی آن نیز تکمیل شده، آمادهی انتقال به مکان یاد شده است؛ اما در حال حاضر در یک اتاق پاک نگهداری میشود. این اتاق در یکی از مراکز لاکهید مارتین در کوهپایه کوههای راکی در جنوب دنور قرار دارد.
جاناتان کالدول (Jonathon Caldwell)، معاون پروژه موقعیتیاب جغرافیایی لاکهید مارتین افزود، این انتظار وجود دارد که ماهوارهی دوم در تابستان سال ۲۰۱۹ به فضا پرتاب شود؛ اما تاریخ دقیق آن هنوز مشخص نیست. ۶ ماهوارهی بعدی نیز هماکنون در یک اتاق تمیز در حال توسعه هستند.
نیروی هوایی آمریکا برای اولین بار نام مستعاری را برای ماهوارههای این طرح انتخاب کرد. اولین ماهواره که به زودی پرتاب میشود وسپوچی (Vespucci) نام گرفته است.
منبع : سایبربان