کمیته رکن چهارم – در جهان تهدیدات سایبری، تأکید بر صلح سایبری هر روز افزایش می‌یابد.
درگیری‌های دیجیتال و اقدامات نظامی به‌طور فزاینده‌ای در هم تنیده شده‌اند و اهداف غیرنظامی مانند : کسب و کارها و کابران روزمره اینترنت در برابر این مشکلات دیجیتال آسیب‌پذیر هستند. اما برخی نیروها تلاش می‌کنند تا صلح را در دنیای آنلاین ترویج کنند.
در ماه می سال ۲۰۱۹، اسرائیل به حملات سایبری نامشخص از سوی حماس با یک حمله هوایی سریع پاسخ داد و مقر هکرها در نوار غزه را بمباران کرد. ایالات متحده نیز در سال ۲۰۱۵ حمله هوایی مشابهی را برای کشتن هکر دولت اسلامی ترتیب داد اما این عملیات ماه‌ها بعد اتفاق افتاد. در ماه ژوئیه امسال، واشنگتن در واکنش به حمله ایران به هواپیمای بدون سرنشین آمریکایی بر فراز تنگه هرمز کامپیوترهای اجرای موشک‌ها را به‌صورت دیجیتال در این کشور مختل کرد.
کسب و کارهای آمریکایی می‌ترسند اهداف حملات تلافی‌جویانه از سوی ایران باشند. کارشناسان غربی معتقدند که حتی سازمان‌های غیرانتفاعی محلی نیز باید نحوه محافظت از خودشان در برابر تهدیدات آنلاین از جمله تروریست‌ها و دولت‌های ملی را یاد گیرند. در برخی موارد، فضای سایبری بسیار ناپایدار است. در عین حال، ۱۲ کشور و ده‌ها شرکت و نهاد غیرانتفاعی با خشونت دیجیتالی روبرو می‌شوند و تلاش می‌کنند تا امنیت و صلح سایبری را فراهم کنند.
آسان‌تر شدن هک
نفوذهای امنیتی و اطلاعاتی – مانند مورد اجرا شده از سوی «Shadow Brokers» در سال ۲۰۱۶ – نشان دهنده ابزارهای هک بسیار پیشرفته برای عموم از جمله موارد ایجاد شده به‌وسیله آژانس امنیت ملی آمریکا هستند. مجرمان سایبری از این برنامه‌ها برای نفوذ به سیستم‌های کامپیوتری و اطلاعات ذخیره شده در دولت‌ها استفاده می‌کنند.
برخی شرکت‌ها به دلیل حملات باج‌افزاری و دیگر جرایم سایبری مجبور به ارسال پیام‌های فوری و نوشتاری یک‌به‌یک می‌شوند. به عنوان مثال، دولت ایالات متحده به جای فشار در حوزه فنی، از فناوری آنالوگ آزمایش شده و واقعی برای کمک به امنیت شبکه برق استفاده می‌کند.
یک اتحادیه بزرگ شامل دولت‌های فرانسه و نیوزیلند در حال ترویج استانداردهای بین‌المللی رفتار آنلاین با هدف کاهش ناامنی سایبری هستند. سازمان‌های غیرانتفاعی مانند : اتحادیه اعتماد آنلاین، اتحادیه صلح سایبری، توافق فناوری امنیت سایبری و «ICT4Peace» سرمایه‌گذارانی بزرگ مانند : بنیاد هیولت (Hewlett ) و صلح بین‌الملل کارنگی هستند.
اسکات شکلفورد (Scott Shackelford)، استادیار حقوق و اخلاق تجارت در دانشگاه ایندیانا-بلومینگتون و مدیر کارگاه «Ostrom» در این دانشگاه است که گروه صلح سایبری، یکی از چندین گروه آکادمی برای محافظت از اینترنت و کاربرانش در آنجا فعالیت دارد.
در حال حاضر، برخی نتایج مثبت از جمله نتیجه نشست پاریس در نوامبر ۲۰۱۸ وجود دارند. بیش از ۶۰ کشور به جز آمریکا، همراه با ۱۳۰ شرکت و ۹۰ دانشگاه سازمان غیرانتفاعی تعهدنامه اعتماد و امنیت در فضای سایبری را در پاریس امضا کردند.
کمک به تعریف صلح سایبری
این سند، درمورد برخی اصول با تأکید روی بهبود بهداشت سایبری، امنیت محصولات و خدمات دیجیتال و یکپارچگی اینترنت است. در اینجا سؤالی از سوی منتقدین مطرح میشود : آیا ایجاد تعهدات جهانی با توجه به حل نشدن مسائل مربوط به حاکمیت در اینترنت زود است؟ با این وجود، تعهد پاریس به تغییر دیدگاه در مورد معنی صلح سایبری کمک می‌کند.
یک تلاش بین‌المللی دیگر پس از تیراندازی دسته جمعی مارس امسال در ۲ مسجد در نیوزیلند آغاز شد. دولت‌های ۱۸ کشور همراه با بیش از ۱۲ شرکت فناوری شناخته شده مانند : گوگل و فیس‌بوک، فراخوان کریستوچرچ را برای حذف محتوای تروریستی و خشونت افراطی‌گرای آنلاین به تصویب رساندند. درنتیجه، بسیاری از شرکت‌ها درگیر تغییر سیاست‌های حاکم بر سخنرانی نفرت‌انگیز و اطلاعات غلط روی پلتفرم‌های خود شدند.
تعهد کریستوچرچ، همچنین به گسترش مباحثاتی درمورد صلح سایبری شامل سؤالاتی درباره دموکراسی، نحوه متعادل کردن آزادی بیان با محدودیت‌های محتوای افراطی کمک کرده است.
یکی از عناصر کلیدی، محافظت از غیرنظامیان در درگیری‌های سایبری آتی، مانند : حملات روی شبکه برق، سدها و دیگر سیستم‌هایی است که روزانه آسیب می‌بینند.
کنوانسیون دیجیتال ژنو؟
یک ایده، ایجاد توافق‌نامه‌ای در راستای کنوانسیون‌های ژنو برای محافظت از زندگی افراد در درگیری‌های نظامی بیش از یک قرن است. یک معاهده بین‌المللی در راستای پیمان «Outer Space»، پیمان قطب جنوب یا کنوانسیون سازمان ملل درمورد مفید بودن قانون دریا است.
البته هنوز معاهده‌ای در فضای سایبری وجود ندارد؛ توافق بین‌المللی مربوطه با بیشترین تصویب، کنوانسیون سایبری اروپا در مورد جرایم سایبری یا کنوانسیون بوداپست در سال ۲۰۰۴ با مضمون راهنمایی و پیگردهای بین‌المللی و استرداد مجرمان سایبری است. سازمان ملل، گروه‌های مختلفی در حوزه‌های امنیت سایبری بین‌الملل دارد.
حفاظت از جامعه دیجیتال در هر ۲ زمینه سیاسی و فنی و تمرکز روی جنبه مثبت صلح از جمله حکمرانی بهتر، احترام به حقوق بشر، دسترسی بیشتر به اینترنت در سراسر جهان و آموزش در مورد نحوه حفاظت شخصی به‌صورت آنلاین حائز اهمیت هستند.
منبع : سایبربان
