کمیته رکن چهارم – از آنجا که اینترنت تقریبا همه جنبه های زندگی ما را دربرگرفته است، اجتناب از این که نوعی حضور آنلاین داشته باشیم، دشوار است.
رد پای دیجیتالی به آثار به جا مانده از فعالیت‌های آنلاین شما اطلاق می‌شود؛ مثل وقتی که به طبیعت‌گردی می‌روید و آثار حضور شما مانند چوب‌های سوخته، باقی‌مانده‌های غذا و مسیری که هنگام پیاده‌روی در جنگل ایجاد کرده‌اید، دیده می‌شود. در قضیه رد پای دیجیتالی، داده‌ها آثاری هستند که از خود بر جای می‌گذارید. این رد پای دیجیتالی بر حسب فعالیتی که داشته‌اند در دو شاخه فعال و غیرفعال قرار می‌گیرد.
یک ردپای دیجیتالی فعال با آگاهی و هدفمندی ایجاد شده و دیتایی است که خودتان با آگاهی در اینترنت از خود بر جای می‌گذارید. برخی از مثال‌های متداول دیتای هدفمند عبارت‌اند از: ایمیل‌ها و پیام‌های متنی، فرم‌های آنلاینی که تنظیم و ارسال می‌کنید، دیدگاه‌هایی که پای یک مقاله یا ویدئو می‌گذارید، پست‌های وبلاگ و وب‌سایت‌های شخصی، پست‌های رسانه اجتماعی، آپدیت‌های وضعیت، عکس‌ها و ویدئوها.
باید به خاطر داشته باشید که اگرچه این اطلاعات را آگاهانه ایجاد کرده‌اند اما ممکن است نخواهید به مدت طولانی نگه دارید یا آن را در دسترس افراد دیگری برای استفاده به شیوه‌هایی که مورد قبول شما نیست، قرار دهید.
ردپای دیجیتالی غیرفعال شما با اطلاعات ناخواسته‌ای ایجاد شده که بدون نیت و آگاهی و بی آنکه انتخابی داشته باشید از خود بر جای گذاشته‌اید. این اطلاعات ناخواسته می‌توانند مواردی باشند نظیر کوکی‌ها و اطلاعات ردگیری که توسط فعالیت وب‌گردی شما ایجاد شده است، موقعیت مکانی شما که در هنگام استفاده از نقشه‌ها و سایر اپلیکیشن‌های مکان‌یاب ایجاد شده‌اند، آدرس آی‌پی، آدرس ایمیل و سایر اطلاعات شخصی که می‌توانند به فعالیت‌های آنلاین شما مرتبط باشند.
ردپای دیجیتالی شما می‌تواند اطلاعات زیادی از شما به دیگران ارائه کند. در برخی از موارد استفاده مشروع از اطلاعات شما وجود دارد مانند صاحبان وب‌سایت و تبلیغات‌کنندگان که اطلاعات مربوط به عادت‌های آنلاین و علاقه‌مندی‌های خریدتان را جمع می‌کنند تا بهتر قادر به پاسخ‌گویی به نیازهای شما باشند. اما ردپای دیجیتالی شما می‌تواند توسط هکرها، خلافکاران، کلاهبرداران و سایر عوامل خراب‌کار مورد استفاده قرار گیرد.
قابل‌توجه‌ترین ریسک مربوط به این دسته عبارت‌اند از:
دزد هویت: شاید بزرگ‌ترین ریسکی که افراد در فضای آنلاین با آن مواجه هستند به سرقت رفتن هویت‌شان است که در صورت برجای ماندن اطلاعات حساس و شخصی کافی در محیط آنلاین می‌تواند اتفاق بیفتد.
فیشینگ و کلاهبرداری‌های دیگر: خلافکاران گاهی اطلاعات کافی درباره شخصی به دست می‌آورند تا بتوانند وی را طعمه کلاهبرداری قرار دهند. در حمله فیشینگ، خلاف‌کار اینترنتی با قربانی خود تماس گرفته و وانمود می‌کند یکی از افراد آشنای وی است تا از وی پول یا اطلاعات ارزشمند درخواست کند.
تبلیغات: تبلیغات معمولا از رد پای دیجیتالی شما استفاده مشروع می‌کند اما بسیاری از افراد برای اهداف تبلیغاتی ردیابی می‌شوند.
تحقیقات کارفرما: کارفرمایان فعلی یا احتمالی می‌توانند برای پی بردن به زندگی شخصی شما به بررسی پست‌های شبکه اجتماعی و سایر فعالیت‌های آنلاین شما بپردازند. با توجه به این که تا چه حد در اینترنت فعال هستید، زندگی شخصی شما می‌تواند در معرض دید عموم قرار گیرد و برخی رفتارها یا عقاید مذهبی و سیاسی شما ممکن است مورد پسند کارفرمایان قرار نگیرد.
این که هیچ رد پای دیجیتالی از خود در محیط آنلاین بر جای نگذارید، غیرممکن است اما اقداماتی برای به حداقل رساندن آنها می‌توانید انجام دهید:
اجتناب از استفاده از آدرس ایمیل اصلی خود در زمان ایجاد اکانت‌ها در وب‌سایت‌ها و پلتفرم‌های کامنت‌گذاری: آدرس‌های ایمیل موقتی بسازید تا مانع از آن شوید کسی بتواند تصویری از سایت‌ها و سرویس‌هایی که از آنها استفاده می‌کنید ایجاد کند.
تنظیم دقیق گزینه‌های حریم خصوصی در حساب‌های رسانه اجتماعی: شاید لزومی نداشته باشد زندگی شخصی شما در معرض دید همه قرار گیرد بنابراین هر محتوایی را به اشتراک نگذارید. پست‌های توییتر، فیس‌بوک و اینستاگرام را به دوستان یا تماس‌های نزدیک‌تان محدود کنید و استفاده از پلتفرم‌های رسانه اجتماعی که چنین اجازه‌ای را به شما نمی‌دهند، متوقف کنید.
جدا کردن ایمیل‌های شخصی و حرفه‌ای خودتان: این ایده خوبی است که آدرس‌های ایمیل متفاوتی برای فعالیت‌های شخصی و برای کاریابی و امور دیگر استفاده کنید. این امر تحقیقات کارفرمایان درباره حضور آنلاین شما را دشوارتر می‌کند.
مراقبت از شهرت و اعتبارتان: درباره پست‌ها، اظهارنظرها و پیام‌های آنلاینی که ارسال می‌کنید، دقت کنید زیرا نمایانگر شخصیت شما هستند. از عبارت و دستور زبان صحیح استفاده کرده و از بی‌ادبی و توهین اجتناب کنید. همچنین بیش از حد از خودتان اطلاعات ندهید. تصور کنید کارفرمای احتمالی‌تان اگر اطلاعاتی را که پست کرده‌اید مشاهده کند، درباره شما چه فکری خواهد کرد.
مخالفت با فروش اطلاعات از سوی وب‌سایت‌ها: وب‌سایت‌ها ابزارهایی را اضافه می‌کنند که به شما اجازه می‌دهند با فروش اطلاعات شخصی خود یا با اشتراک‌گذاری آنها با شرکایشان مخالفت کنید. اگر چنین کنترل‌هایی وجود دارند، دنبال‌شان بگردید و فعال‌شان کنید. به عنوان مثال می‌توانید در صفحه حریم خصوصی گوگل، توقف شخصی‌سازی تبلیغات بر اساس سلایق و نیازهایتان در سرویس‌های گوگل را غیرفعال کنید.
عدم اتکا به حالت پرایوت یا محرمانه در وب سایت‌ها: گزینه پرایوت مرورگرتان ممکن است برای به حداقل رساندن اطلاعاتی که در رایانه شخصی شما ذخیره می‌شود، مفید باشند اما برای رد پای دیجیتالی خود بیش از آن به این گزینه متکی نشوید زیرا تاثیری در اطلاعاتی که درباره شما در اینترنت ذخیره می‌شود، ندارد.
منبع : خبرگزاری ایسنا
