چه تفاوت‌هایی بین امنیت آنلاین و حریم خصوصی دیجیتال وجود دارد؟

کمیته رکن چهارم – در دو دهه اخیر همزمان با رشد چشم‌گیر فناوری‌های هوشمند، تهدیدها و مخاطرات سایبری همچون کلاهبرداری‌های آنلاین (مثل سرقت هویت، حملات باج‌افزاری، جاسوس‌افزارها و غیره) افزایش بسیار زیادی یافته‌اند. پر واضح است که نفوذهای اطلاعاتی می‌توانند آسیب‌های جبران‌ناپذیری را به افراد ایجاد کرده و خسارت‌های بسیار سنگینی را به کسب‌وکارها وارد نمایند. مخاطرات سایبری حتی برای کاربرانی هم که فقط در اینترنت به وبگردی مشغول هستند، یک تهدید به شمار رفته و می‌توانند حریم خصوصی دیجیتال و امنیت آنلاین آنها را با چالش‌های جدی مواجه سازند.

بنا بر توصیه کارشناسان امنیتی، با توجه به اهمیت داده‌ها در فرایندهای مختلف کسب‌وکاری، توجه به حریم خصوصی و امنیت اطلاعات از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. از این رو تمام کارکنان سازمان باید جهت حفظ امنیت‌شان در فضای مجازی با مفاهیم مرتبط با حوزه امنیت و حریم خصوصی به خوبی آشنا شوند. در این مطلب به بررسی این مفاهیم و تفاوت‌های بین آنها می‌پردازیم.

امنیت آنلاین چیست؟

امنیت آنلاین به میزان سطح حفاظت از اطلاعات شخصی اشاره داشته و یک لایه حفاظتی است که برای خنثی کردن تلاش‌های مخرب جهت به خطر انداختن اطلاعات و داده‌ها پیاده‌سازی و اعمال می‌شود. در حالت ایده‌آل، فناوری امنیت آنلاین شامل تمام ابزارها و رویکردهایی است که جهت حفاظت از داده‌ها، شبکه‌های سازمانی و اینترنت، سیستم‌های رایانه‌ای، رسانه‌های ذخیره‌ساز اطلاعات، هویت آنلاین و سایر دارایی‌های دیجیتال مورد استفاده قرار می‌گیرند.

حریم خصوصی دیجیتال چیست؟

حریم خصوصی دیجیتال که به معنای حفظ اطلاعات محرمانه است، این حق را برای کاربران ایجاد می‌کند که حجم اطلاعات شخصی به اشتراک گذاشته شده یا استفاده شده توسط خودشان را کنترل کرده و مانع از افشای آنها شوند. حریم خصوصی یکی از حقوق اساسی افراد نسبت به داده‌ها و اطلاعات خصوصی‌شان است.

اگرچه تاکنون سیاست‌های بسیار زیادی به منظور حفظ حریم خصوصی دیجیتال پیاده‌سازی شده‌اند ولی با توجه به افزایش میزان فعالیت‌های کاربران و همچنین حجم اطلاعات شخصی آنها حریم خصوصی افراد همچنان در معرض مخاطرات و تهدیدات امنیتی قرار دارد. ممکن است اشخاص و نهادهایی که در زیر سایه این فناوری داده‌های شما را ذخیره می‌کنند، بدون اطلاع و رضایت شما از آنها برای انجام اقدامات مجرمانه بر ضد خودتان یا حتی پیش‌بینی اقدامات آتی‌تان استفاده کنند. بنابراین چون شما متوجه نمی‌شوید که اطلاعات‌تان جمع‌آوری شده یا به اشتراک گذاشته می‌شود، اجرای حریم خصوصی دیجیتال نیز با چالش‌های بسیار زیادی همراه است. همچنین ممکن است زمانی که از اینترنت استفاده می‌کنید، به صورت ناخواسته به دیگران اجازه دهید از اطلاعات شما استفاده کنند.

انواع گروه‌های حریم خصوصی دیجیتال شامل موارد زیر هستند:

• حریم خصوصی دیجیتال سازمانی
  حریم خصوصی دیجیتال سازمانی به اقدامات صورت گرفته توسط شرکت‌ها و سازمان‌ها برای جلوگیری از افشای اطلاعات محرمانه آنها مثل داده‌های مشتریان، اسناد حساس، اطلاعات مالی و غیره گفته می‌شود.
• حریم خصوصی شخصی
  حریم خصوصی شخصی به معنای حفظ اطلاعات افراد مثل اطلاعات کارت یا حساب بانکی، کد ملی، ایمیل، شبکه‌های اجتماعی، پیام‌رسان‌های ارتباطی و غیره است.

چه تهدیداتی امنیت آنلاین ما را می‌توانند دچار مخاطره کنند؟

مخاطرات متداول امنیتی که در کمین امنیت آنلاین و حریم خصوصی دیجیتال ما هستند، عبارتند از:

1. حمله مهندسی اجتماعی
2. حملات بدافزاری
3. ایمیل فیشینگ
4. باج‌افزارها
5. شناسایی کلمات عبور ضعیف و سوءاستفاده از آنها
6. حملات محروم‌سازی از سرویس (DoS)
7. تروجان‌های نرم‌افزاری جاسازی شده در رایانه برای جاسوسی از طریق وبکم
8. اکسپلویت‌های طراحی شده جهت سوءاستفاده از سیستم‌های آسیب‌پذیر
9. هک سرویس‌های ابری که از امنیت کافی برخوردار نیستند.

چه تفاوتی بین حریم خصوصی دیجیتال و امنیت آنلاین وجود دارد؟

امنیت آنلاین از اطلاعات و داده‌های حساس در برابر دسترسی‌های غیرمجاز محافظت می‌کند در حالی که حریم خصوصی دیجیتال به معنی اختیار داشتن بر اطلاعات و داده‌های خصوصی است. جامعیت و محرمانگی داده‌ها و اطلاعات و همچنین در دسترس بودن داده‌ها در یک محیط امن، از جمله اقداماتی هستند که در امنیت آنلاین به آنها توجه زیادی می‌شود.

حریم خصوصی دیجیتال نیز وظیفه آگاه‌سازی کاربران نسبت به رفتارهای امن جهت جلوگیری از افشای داده‌های حساس را بر عهده دارد. اجرای چنین رویکردی موجب افزایش آگاهی کاربران نسبت به حقوق خودشان در رابطه با نحوه به اشتراک‌گذاری یا استفاده از شیوه‌های ارتباطی می‌شود. همچنین برای استفاده از داده‌های شخصی کاربران، کسب رضایت آنها الزامی است.

نرم‌افزارهای امنیتی و ابزارهای حفاظت از حریم خصوصی

ابزارهای امنیت آنلاین، شامل مجموعه‌ای از مقررات برای حفاظت از منابع و دارایی‌های مهم دیجیتالی هستند. این ابزارها می‌توانند شامل وی‌پی‌ان، راهکارهای حفاظت از نقاط انتهایی، رمزنگاری و غیره باشند. این ابزارها یک لایه امنیتی اضافی را برای داده‌ها، اطلاعات و کانال‌های توزیع آنها فراهم می‌کنند.

حریم خصوصی دیجیتال هم شامل مجموعه‌ای از سیاست‌های مجاز مثل رفتارهای کاربران در زمان وبگردی، کلمات عبور، اعتبارنامه‌های کاربری و غیره جهت دسترسی به اطلاعات خصوصی است. برای مثال سیاست حریم خصوصی یک فروشگاه اینترنتی که زیرمجموعه بخش سیاست حریم خصوصی محرمانه است، درباره اینکه چه اشخاص و نهادهایی مجوز یا امکان دسترسی به اطلاعات کاربران را دارند، توضیح می‌دهد. در حالت ایده‌آل، هیچ شخصی در سمت سرور امکان جمع‌آوری اطلاعات ذخیره شده مثل شماره کارت، محل تحویل کالا و غیره را نباید داشته باشد.

دستیابی به امنیت و حفظ حریم خصوصی

حریم خصوصی و امنیت مکمل یکدیگر بوده و ایجاد امنیت، شرط لازم و کافی برای دستیابی به حریم خصوصی است. پیاده‌سازی صحیح پروتکل‌های امنیتی و رعایت کامل الزامات تعریف شده منجر به برقراری امنیت می‌شود. کلیه کاربران و سازمان‌ها با تعریف قوانین امنیتی مثل استفاده از کلمات عبور قوی، فعال کردن و پیکربندی مناسب فایروال و همچنین ایجاد شبکه‌های وای‌فای امن می‌توانند از حریم خصوصی دیجیتال‌شان حفاظت کنند.

جمع‌بندی

حریم خصوصی دیجیتال و امنیت آنلاین می‌توانند بر اعتبار، وضعیت مالی و انطباق با الزامات قانونی تأثیرگذار باشند. بنابراین کاربران و سازمان‌ها باید با پیروی از اصول امنیتی، از داده‌های حساس و اطلاعات محرمانه‌شان حفاظت‌های لازم را به عمل آورند.

منبع: فراست