راهکارهای پیشگیری از هک پسورد اشتراک اینترنت

کمیته رکن چهارم – به صورت پیشفرض کلمه و رمز عبور admin است که بسیاری از افراد سود جو از این روش برای دسترسی به مودم دیگران استفاده می کنند.

به گزارش کمیته رکن چهارم،این افراد با استفاده از نرم افزار های اسکن IP که در اختیار همه است برای شناسایی کاربرانی که از یک ISB خدمات می گیرند، را مشخص می کنند به این صورت که ابتدا آی پی خود بدست می آورند.

به طور مثال آی پی ۱۰٫۱۰٫۹٫۸ است و ISB مخابرات است با دادن رنج آی پی گسترده به نرم افزار اسکن شبکه به طور مثال رنج آی پی های مخابرات از ۱۰٫۱۰٫۹٫۰ شروع می شود تا ۱۰٫۱۰٫۹٫۲۵۵ که با دادن این رنج آی پی تمام آی پی های موجود در شبکه مخابرات که فعال باشند نرم افزار نشان می دهد.

با وارد کردن هر کدام از آی پی ها فعال در مرورگر صفحه ورود به تنظیمات مودم کاربران نشان داده می شود و کاربرانی که رمز و کلمه عبور پیش فرض را تغییر نداده باشند افراد سود جو می توانند وارد تنظیمات مودم کاربران شوند و دسترسی به اینترنت و وایرلس افراد را به راحتی داشته باشند و از ترافیک شبکه کاربران استفاده کنند.

دو علت مهم دسترسی به مودم کاربران و استفاده از ترافیک اینترنت

۱ _ سو استفاده از عدم آگاهی کاربران از تنظیمات مودم که باید حتما بعد از خریداری مودم و راه اندازی آن کلمه عبور و رمز عبور مودم را از حالت پیشفرض خارج کنند و رمزی جدیدی را وارد کنند.

نرم افزارهای بسیاری برای پیدا کردن پسورد مودم در اینترنت موجود است به همین منظور نباید پسورد مودم ساده باشد و هرچه پیچیده تر باشد دسترسی هکرها مشکل تر است.

۲ _ سوء استفاده از عدم آگاهی شرکت های ISB، به این صورت که بیشتر شرکت های ISB بعد از راه اندازی اینترنت برای کاربران تنها کلمه عبور و رمز اتصال به اینترنت را برای دریافت اینترنت به کاربران می دهند که اگر کاربری دیگر هم از سیستم جدا از کلمه عبور و رمز همان کاربر استفاده کند باز هم متصل می شود.

رعایت نکاتی برای امنیت مودم و وایرلس

۱– نام کاربری و رمز عبور ( Admin ) خود را تغییر دهید: هسته مرکزی بیشتر شبکه های خانگی بی سیم, به مسیر یاب ها دسترسی دارند. برای تنظیم این قسمت، شرکت سازنده در داخل دستگاه, صفحه تنظیم اطلاعات را قرار داده است که به کاربر اجازه ورود و تغییر داده ها را می دهد.

این ابزار توسط صفحه ورودی حمایت می شود و فقط به کاربر اصلی اجازه ورود می دهد. به هر حال هکرهای اینترنتی به راحتی می توانند به این امکانات دسترسی پیدا کنند. پس فورا این تنظیمات را تغییر دهید.

۲– قابلیت پنهان سازی WPA / WEP را فعال کنید: تکنولوژی بی سیم تلاش می کند پیغام را به گونه ای ارسال کند که به وسیله سایر دستگاه ها قابل خواندن نباشد.

پس یرای این کار همه ی ابزار های (wireless) شبکه باید از تنظیمات کپسوله سازی شناخته شده ای استفاده کنند. محبوب ترین آن ها WEP / WPA می باشد که استفاده از آن ها را به شما توصیه می کنیم.

۳ – SSID پیش فرض را تغییر دهید: همه نقاط دستیابی/مسیر یاب ها از نام شبکه ای استفاده می کنند که SSID نام دارد و کارخانه ها معمولا محصولاتشان را با SSID یکسان وارد بازار می کنند.

برای مثال SSID همه دستگاه های شرکت LINKSYS, به طور عادی قرار داده شده اند. دانستن SSID به تنهایی موجب ورود دیگران به شبکه شما نمی شود ولی برای شروع نقطه ی خوبی است.

مهم تر این است که هکر با دیدن SSID پیش فرض, برای ورود مشتاق تر می شود, چون می داند که شبکه به درستی تنظیم نشده است. پس SSID پیش فرض را تغییر دهید.

۴ – پخش عمومی SSID را خاموش کنید: در شبکه های بی سیم, نقطه دستیابی یا مسیریاب به طور معمول نام شبکه (SSID) را تا فاصله ای مشخص پخش می کند.

این خاصیت برای مشترکانی که در حال حرکت بین خارج و داخل این محدوده هستند, طراحی شده است. در منزل به این ویژگی نیازی نیست و این ویژگی, تعداد افرادی که دوست دارند به شبکه شما وارد شوند را افزایش می دهد. خوشبختانه بسیاری از wireless ها اجازه غیرفعال کردن ویژگی پخش عمومی SSID را به مدیر شبکه می دهد.

۵ – از فیلتر Mac Address استفاده کنید: هر قطعه از اجزای wireless, دارای یک شناسه منحصر به فرد است که آدرس فیزیکی یا Mac Address نام دارد. نقاط دستیابی و مسیریابی, Mac Address تمام دستگاه هایی که به آن وصل هستند را در خود دارد.

توسط این ویژگی می توان MAC Address دستگاه هایی که می خواهیم به شبکه وصل شوند را وارد مودم کنیم و از پس فقط و فقط این دستگاه ها توانایی برقراری ارتباط را دارند. فقط توجه داشته باشید این ویژگی آنقدر که به نظر می رسد قدرتمند نیست و هکر ها به راحتی می توانند Mac Address ها را جعل کنند.

۶ – اتصال خودکار شبکه های Wi-Fi را باز نکنید: اتصال به شبکه بی سیم باز, مانند شبکه بی سیم رایگان یا مسیریاب همسایه شما، کامپیوترتان را در معرض خطر امنیتی قرار می دهد. هر چند به طور معمول فعال نیست ولی بسیاری از کامپیوتر ها تنظیماتی در دسترس دارند که اجازه می دهد این اتصال بدون اطلاع کاربر اتفاق بیافتد.

۷ – به ابزار ها Static IP اختصاص دهید: بیشتر شبکه های خانگی تمایل به داشتن IP Address های پویا دارند. تکنولوژی DHCP براستی، برای تنظیم کردن راحت است اما متاسفانه این مزیت, ابزاری برای دزدان شبکه می باشد. کسانی که می توانند به راحتی IP Address مجاز را از لیست DHCP شبکه شما بدست آورند. برای حفظ امنیت بیشتر از IP های ثابت استفاده کنید.

۸– از Firewall استفاده کنید: مسیریاب های مدرن دارای Firewall های داخلی هستند اما گزینه هایی برای غیر فعال کردن آنها نیز موجود است. مطمئن شوید که Firewall مسیریاب شما روشن است. دیوار آتش از ورود غیر مجاز جلوگیری می کند و در صورت صحیح بودن کلیه تنظیمات, می تواند بسیاری از درخواست های آلوده را شناسایی کند.

۹– مسیریاب یا نقطه دستیابی را در مکانی امن قرار دهید: سیگنال های Wireless معمولا به خارج از خانه می رسند. نشت میزان کمی از سیگنال ها به بیرون مشکلی ندارد اما دسترسی بیشتر به این سیگنال ها کار را برای ردیابی و بهره برداری دیگران آسان می کند. موقعیت مسیریاب/نقطه دسترسی تعیین کننده ی این دسترسی می باشد. در ساده ترین حالت, دستگاه مرکز یک دایره می باشد و داده ها را توسط امواج به صورت دایره ای شکل ارسال می کند. پس بهتر است مودم در قسمت های مرکزی خانه قرار دهیم.

۱۰ – شبکه را در زمان عدم نیاز، خاموش کنید: اقدام نهایی برای امنیت wireless ها, خاموش کردن دستگاه در مدت زمانی (طولانی) است که از آن استفاده نمی کنید. برای مثال اگر قصد سفر دارید, بهتر است دستگاه را خاموش کنید تا از نفوذ هکرها جلوگیری نمایید.
منبع:رسانه خبری امنیت اطلاعات