کمیته رکن چهارم – امنیت اطلاعات مجموعه‌ای از اصول و روش‌های اثبات شده است که از داده‌ها در برابر دسترسی‌های غیرمجاز و سوءاستفاده‌های احتمالی محافظت می‌کند. در این گزارش، به بررسی مفهوم امنیت اطلاعات، تفاوت آن با امنیت سایبری و ۲۲ گام پیاده‌سازی سیاست‌های امنیتی می‌پردازیم.
به گزارش کمیته رکن چهارم، امنیت اطلاعات چیست؟ امنیت اطلاعات به معنای حفاظت از داده‌ها در برابر دسترسی‌های غیرمجاز و تغییرات ناخواسته در حین ذخیره‌سازی و انتقال آن‌ها است. این حفاظت شامل مدارک دیجیتالی، اطلاعات کاغذی و داده‌های حساس است. امنیت اطلاعات سه اصل اساسی دارد:
محرمانگی (Confidentiality): تضمین می‌کند که فقط افراد مجاز به داده‌ها دسترسی دارند.
جامعیت (Integrity): حفظ داده‌ها در برابر تغییرات غیرمجاز.
دسترس‌پذیری (Availability): تضمین دسترسی افراد مجاز به داده‌های مورد نیازشان.
تفاوت امنیت سایبری و امنیت اطلاعات امنیت سایبری به حفاظت از زیرساخت‌های دیجیتال، مانند شبکه‌ها، دستگاه‌ها، سرورها و نرم‌افزارها در برابر حملات سایبری می‌پردازد، در حالی که امنیت اطلاعات زیرمجموعه‌ای از امنیت سایبری است که تمرکز آن بر محافظت از داده‌ها بدون توجه به شکل آن‌ها است.
۲۲ گام پیاده‌سازی سیاست امنیت اطلاعات (ISP)
۱. مدیریت ریسک: شناسایی و ارزیابی ریسک‌های امنیتی و اعمال کنترل‌های مناسب.
۲. تعریف نقش‌ها و مسئولیت‌ها: شفاف‌سازی وظایف کارکنان در امنیت اطلاعات.
۳. مستندسازی امنیت: ایجاد مستندات مربوط به سیاست‌ها و رویه‌های امنیتی.
۴. اعتباربخشی سامانه‌ها: انجام ممیزی‌های امنیتی و دریافت گواهی‌نامه‌های معتبر.
۵. مانیتورینگ امنیت: نظارت مداوم بر سیستم‌ها برای شناسایی تهدیدات جدید.
۶. شناسایی و گزارش رخدادهای امنیتی: شناسایی و مستندسازی رخدادهای امنیتی و گزارش آن‌ها به مراجع ذی‌صلاح.
۷. تعامل با صنعت و برون‌سپاری: اطمینان از امنیت اطلاعات در تعاملات برون‌سازمانی.
۸. امنیت فیزیکی: استفاده از تجهیزات امنیتی برای محافظت از زیرساخت‌ها.
۹٫ آموزش امنیت کارکنان: افزایش آگاهی کارکنان از تهدیدات و راهکارهای مقابله.
۱۰٫ مدیریت امنیت زیرساخت ارتباطات: حفاظت از کابل‌ها و ارتباطات سازمان.
۱۱٫ مدیریت ابزارها و سامانه‌های ارتباطی: تنظیم سیاست‌ها برای استفاده ایمن از ابزارها.
۱۲٫ کنترل دسترسی: مدیریت دسترسی کاربران به منابع سازمانی.
۱۳٫ مدیریت امن: پیاده‌سازی کنترل‌های امنیتی جهت حفاظت از حساب‌های کاربری.
۱۴٫ رمزنگاری اطلاعات: استفاده از روش‌های رمزنگاری برای حفظ محرمانگی اطلاعات.
۱۵٫ امنیت شبکه: پیاده‌سازی اقدامات چندلایه برای حفاظت از شبکه‌ها.
۱۶٫ مدیریت انتقال داده و فیلترینگ محتوا: کنترل انتقال داده‌ها بین دامنه‌های مختلف امنیتی.
۱۷٫ پیاده‌سازی استانداردهای امنیت اطلاعات: بهره‌گیری از استانداردهای بین‌المللی مانند ایزو ۲۷۰۰۱ برای تقویت امنیت.
۱۸٫ امنیت نرم‌افزار: به‌روزرسانی منظم و استفاده از نرم‌افزارهای امنیتی.
۱۹٫ مدیریت رسانه‌های ذخیره‌سازی: حفاظت از داده‌های ذخیره شده روی رسانه‌های مختلف.
۲۰٫ امنیت ایمیل: استفاده از ابزارهای شناسایی اسپم و مقابله با ایمیل‌های مخرب.
۲۱٫ استفاده از محصولات امنیتی معتبر: بهره‌گیری از محصولات ارزیابی شده توسط مراجع رسمی.
۲۲٫ چرخه حیات محصولات امنیتی: انتخاب، نصب، به‌روزرسانی و مدیریت محصولات امنیتی.
نتیجه‌گیری
پیاده‌سازی یک سیاست امنیتی جامع و استفاده از استانداردهای معتبر جهانی می‌تواند نقش مهمی در حفاظت از داده‌های سازمانی داشته باشد. با رعایت گام‌های مذکور، سازمان‌ها می‌توانند سطح امنیتی خود را بهبود بخشیده و از اطلاعات حساس خود به خوبی محافظت کنند.
منبع: فراست
